احیای فلک

(به یاد آدینه هاشم)

تا بر فلک بردی فلک،

ماندی به دلها آشیان.

از قعر قلبت ناله خیست،

درد زمین، درد زمان.

شور دل شوریده را

شور دگر دادی مگر؟

بر رنگ و بوی زندگی

نور دگر دادی مگر.

زخم دلم یابد شفا

از زخمه های تار تو.

شمع شب تار من است

ساز و نوای تار تو.

زخم سخن داری به دل،

داد سخن دادی به دهر،

غمهای افزون خورده ای،

افزون شود شادی به دهر

 

عجب شهر دل آرایی، دوشنبه!

چه زیبایی، چه زیبایی، دوشنبه،

بهشت روی دنیایی، دوشنبه.

منور گشته ای از مهر دلها،

صفای پاک دلهایی، دوشنبه.

تویی گهوارة ارمان دلها،

برای طفل فردای دوشنبه.

بنا سازیم زیر هر بنایش

سمرقند و بخارای دوشنبه.

شکفته در دلم گلهای ارمان،

دلم دارد تمنّای دوشنبه.

برای ملّت والامقامم

سرایم شعر والای دوشنبه.

بخواند بلبلی شعر ترم را،

که دارد بوی گلهای دوشنبه-