دوشنبه

دوشنبه شد منور در نظرها،

ز خشت همدلی بنیاد گشته.

ز آب دیده و آب جبینها،

ز مهر سینه ها آباد گشته.

دوشنبه از امید آباد گشته،

گلستان گشته است از عشق و ارمان.

دوشنبه گشته بس زیبا و دلکش،

دوشنبه مرکز علم است و عرفان.

به آواز فلک، هم ششمقامش

دوشنبه تا فلک آوازه دارد.

ندیده گر کسی درواز ه هایش،

درون سین هها دروازه دارد.

دوشنبه جوهر ارمان دلها،

دوشنبه گوهر دنیای تاجیک.

به روی مردم دلجوی عالم

گشاده هر در دلهای تاجیک.

 

عجب شهر دل آرایی، دوشنبه!

چه زیبایی، چه زیبایی، دوشنبه،

بهشت روی دنیایی، دوشنبه.

منور گشته ای از مهر دلها،

صفای پاک دلهایی، دوشنبه.

تویی گهوارة ارمان دلها،

برای طفل فردای دوشنبه.

بنا سازیم زیر هر بنایش

سمرقند و بخارای دوشنبه.

شکفته در دلم گلهای ارمان،

دلم دارد تمنّای دوشنبه.

برای ملّت والامقامم

سرایم شعر والای دوشنبه.

بخواند بلبلی شعر ترم را،

که دارد بوی گلهای دوشنبه-