احیای فلک

(به یاد آدینه هاشم)

تا بر فلک بردی فلک،

ماندی به دلها آشیان.

از قعر قلبت ناله خیست،

درد زمین، درد زمان.

شور دل شوریده را

شور دگر دادی مگر؟

بر رنگ و بوی زندگی

نور دگر دادی مگر.

زخم دلم یابد شفا

از زخمه های تار تو.

شمع شب تار من است

ساز و نوای تار تو.

زخم سخن داری به دل،

داد سخن دادی به دهر،

غمهای افزون خورده ای،

افزون شود شادی به دهر