می میرم آخر

چو گل در بوستان میمیرم آخر،

به دل صد داستان میمیرم آخر.

لایق

من از درد جهان میمیرم آخر،

من از مکر زمان میمیرم آخر.

ز دست مرگ اگر یابم رهایی،

ز دست دلبران می میرم آخر.

از این بیدادهای روی عالم

به صد داد و فغان میمیرم آخر.

ز رنج دوستان هرگز نرنجم،

ز لطف دشمنان می میرم آخر.

ز شرم هر سبک فکر سبک دوش

به سر بار گران میمیرم آخر.

نمیرد شور و عصیان روانم،

به لب شعر روان می میرم آخر.