قمار زندگی
پنجشنبه, ۱۶ آبان ۱۳۹۸، ۰۲:۰۵ ب.ظ
خارم و از خاک ره رویید ه ام،
خوار و زار و خاک ره گردیده ام.
در بهاران با همه دریادلی
در بیابان جفا خشکیده ام.
از بلندی غرورم بارها
همچو اشکی پیش پا افتاده ام.
در عزای دشمنان بگریسته،
از عذاب خویشتن خندید ه ام.
هم ز لطف دشمنان کینه خواه،
هم ز رنج آشنا رنجیده ام.
در قمار زندگانی بی غرام
صد خطا و صد بلا را دیده ام.
نیک و بد را با همه سود و زیان
در بهای جان و دل سنجیده ام.
نغز داند، حاجیا، آن ذات پاک،
عشق پاکی را، که من ورزیده ام
