قربان نگار

در جهان عشق سلطانت کنم،

آنچه خواهی، جان من، آنت کنم.

جا دهم در مردم چشمم ترا،

تا ز چشم غیر پنهانت کنم.

ریزی باران ملامت بر سرم،

بوسه باران، بوسه بارانت کنم.

 چیده گلهای مراد خویش را،

دسته-دسته زیب دستانت کنم.

پردة دل کرده پای انداز تو،

در دل و در دیده مهمانت کنم.

روز مرگم تو میا، شرمند ه ام،

چون ندارم جان، که قربانت کنم.